Αντιμετώπιση τσιμπήματος εντόμων

Τα τσιμπήματα από κουνούπια, ψύλλους, σκνίπες κλπ. συνήθως δεν απαιτούν ιδιαίτερη αγωγή. Μια αντιισταμινική αλοιφή (Fenistil, Phenergan) είναι συνήθως αρκετή για την ανακούφιση του κνησμού. Ο ξεσμός πρέπει να αποφεύγεται γιατί υπάρχει κίνδυνος επιμόλυνσης.

Τα δήγματα από υμενόπτερα (μέλισσες κλπ.), αφήνουν πολλές φορές το κεντρί στο δέρμα. Αυτό πρέπει να απομακρύνεται γιατί μπορεί να συνεχίζει να απελευθερώνει δηλητήριο. Ο πόνος μπορεί να αντιμετωπισθεί με ένα ήπιο αντιφλεγμονώδες (π.χ. Ponstan) ενώ τοπικά μπορεί να τοποθετηθεί μια κορτιζονούχα αλοιφή (καλύτερα να περιέχει και αντιβιοτικό).

Η αναφυλακτική αντίδραση συνήθως παρουσιάζεται άμεσα και αποτελεί επείγουσα ιατρική κατάσταση. Είναι σημαντικό τα άτομα που έχουν αλλεργική προδιάθεση να γνωρίζουν να κάνουν μόνοι τους αδρεναλίνη, όπως και οι γονείς των παιδιών που έχουν παρουσιάσει αναφυλαξία. Η υποδόρια έγχυση αδρεναλίνης πραγματικά δεν είναι δύσκολη και μπορεί να είναι σωτήρια. Η κορτιζόνη, (ιδιαίτερα όταν γίνεται και ενδομυϊκά από μη εκπαιδευμένα άτομα) δε βοηθάει γιατί αργεί να δράσει. Η μεταφορά στο Νοσοκομείο είναι ουσιώδης γιατί η αλλεργική κατάσταση μπορεί να επιμείνει. Πάντως υπάρχει διαθέσιμη ειδική θεραπεία αποευαισθητοποίησης στα αλλεργικά άτομα, η οποία δεν είναι ακριβή και δύσκολη και συνιστάται.